«عشق»و«عشق مجازی»از شایعترین واژههایی هستند که در فرهنگ و
ادبیات ما به صورت عام و در فرهنگ دینی به صورت خاص،با دید مثبت یا منفی
مورد توجه قرار گرفته و کمتر مقال و مقولهء فرهنگی است که با تصریح و
اشاره به عشق و به ویژه عشق مجازی نپردازد. نگاهی به محتواو درونمایهء
صدها محصول فرهنگی به ویژه در دههء اخیر که بیش از همه نسل جوان را
مخاطب خود ساخته،این مدعا را تأیید میکند.نکتهء نگرانکننده،شایع بودن
عشق مجازی آنهم از نوع شهوانی است که میان دو جنس مخالف رایج بوده
و مآلا به حریم و حرمتشکنی میانجامد.ازاینرو بازشناخت ژرف مفهوم و
ماهیت عشق،تفاوت عشق حقیقی با عشق مجازی،کاربست و عدم
کاربست اصطلاح عشق در آموزههای دینی و آسیبشناسی عشق مجازی و
مباحثی از این دست،میبایست جزء مسائل بسیار ضرور در روزگار ما به
حساب آید.نگارنده طی این مقاله کوشیده است اثبات کند که دین و آموزههای
دینی به هیچوجه با عشق مجازی از نوع شهوانی موافق نبوده و آن را
زمینهساز آسیبهای متعددی میشناسد.